Περιβαλλοντική Εκπαίδευση γένους θηλυκού

 Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στην εικοσάχρονη πορεία της έχει συμβάλει στο "πρασίνισμα" της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στο διάλογο γύρω από εναλλακτικές διδακτικές προσεγγίσεις και τρόπους λειτουργίας του σχολείου. Έχει αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα δυναμικά εξελισσόμενου πλαισίου που μπορεί να φέρει νέα μηνύματα και νοήματα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, μια δυνατότητα για τους εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα τις γυναίκες να διεκδικήσουν ένα διαφορετικό ρόλο και λόγο στο σχολείο.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου διερευνάται η πορεία και ο επαναπροσδιορισμός της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ως Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία και αναζητούνται συγκλίσεις με τον οικοφεμινισμό, τις κοινωνικές θεωρείες για το φύλο και την περιβαλλοντική ηθική. Καταγράφεται η ελληνική πραγματικότητα και οι επικρατέστερες μεθολογικές προσεγγίσεις. 

Στο δεύτερο μέρος ο λόγος δίνεται στις ίδιες τις εκπαιδευτικούς που ενεργοποιούνται στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Περιγράφονται και σχολιάζονται τα κίνητρα, τα βιώματα, οι εμπειρίες, οι προσδοκίες και τα αποτελέσματα της δράσης τους. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όσους και σε όσες ασχολούνται με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και τα Καινοτόμα Προγράμματα στο Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο, με τις γυναικείες σπουδές, με ζητήματα κοινωνικών ταυτοτήτων και με την εκπαιδευτική έρευνα.

Κριτική παρουσίαση στο ΑΡΧΕΛΩΝ Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας  https://www.archelon.gr/contents/ournews.php?row=row10&nid=358

Κάποτε … « Η ιδέα της φύσης κατείχε κεντρική θέση είτε ως τροφού που φροντίζει και ικανοποιεί τις ανάγκες των ανθρώπων, είτε ως άγριας και ανεξέλεγκτης δύναμης … Τη φύση ως τροφό δεν ήθελαν να την πληγώσουν (δύσκολα πληγώνει κανείς τη μητέρα του) αλλά και τη φύση ως τιμωρό δεν ήθελα να την προκαλέσουν… Αντίθετα ως προς τη μηχανιστική θεώρηση, ο κόσμος-φύση παρομοιάζεται με μια μηχανή και η εξουσία πηγάζει από τη δυνατότητα παρέμβασης και ορθολογικού ελέγχου του κόσμου-φύσης…»
« … Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται η προσωπική ή ηθική εξέλιξη είναι διαφορετικός (όχι ανώτερος ή κατώτερος) για τα αγόρια και τα κορίτσια. Οι άντρες χαρακτηρίζονται κυρίως από ένα ήθος βασισμένο στα δικαιώματα, ενώ οι γυναίκες από ένα ήθος βασισμένο στις υποχρεώσεις…»
« … Για τις περισσότερες γυναίκες στον κόσμο το ενδιαφέρον για τη διατήρηση της γης, του νερού, του αέρα ή της ενέργειας δεν είναι αφηρημένη ιδέα, αλλά μέρος της προσπάθειάς τους για την καθημερινή επιβίωση …»
« … Έχοντας «σκοτώσει» το Θεό, η ανθρωπότητα επαίρεται κατέχοντας για τον εαυτό της τη Θεία θέση στη Μεγάλη αλυσίδα της Ύπαρξης. Η ανθρώπινη ύπαρξη έγινε το μέτρο για κάθε αξία, αλήθεια και νόημα…»
« … Αντί να εξαντλούμε τα οικοσυστήματα της γης για τις ανάγκες μας, χρειάζεται να αλλάξουμε τη ζωή μας ώστε να προσαρμοστούμε σε αυτά …»
Οι πιο πάνω είναι λίγες μόνο φράσεις από το φιλοσοφημένο βιβλίο της Αντιόπης Φραντζή με τίτλο:
«Περιβαλλοντική Εκπαίδευση Γένους Θηλυκού» που κυκλοφoρεί από τις εκδόσεις «Χρήστος Ε. ΔΑΡΔΑΝΟΣ».
Η συγγραφέας, από τις πρώτες δασκάλες που ασχολήθηκαν με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, με πλούσιο και πρωτότυπο έργο στο ενεργητικό της, ήταν ίσως το καταλληλότερο πρόσωπο για ένα τέτοιο σύγγραμμα. Η Αντιόπη υπήρξε η πρώτη δασκάλα που ενστερνίστηκε τα προγράμματα του ΑΡΧΕΛΩΝ και άλλων ΜΚΟ, και δεν έπαψε ποτέ να συνεργάζεται με το Σύλλογό μας από τα πρώτα βήματα του εκπαιδευτικού του έργου μέχρι σήμερα.
Το βιβλίο, μικρού σχήματος, 145 σελίδων, φτηνό στα ευρώ και ακριβό στο περιεχόμενο, δίνει μια χρήσιμη φιλοσοφική αναδρομή στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στην Ελλάδα και τον κόσμο, τη σχέση της γυναίκας με το θεσμό, παραθέτει εμπειρίες με συνεντεύξεις εκπαιδευτικών και είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να αναρωτηθούμε τόσο για την προσωπική μας ζωή, όσο και για το τι αλήθεια πετύχαμε μετά από 30 περίπου χρόνια λειτουργίας του θεσμού της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
Διάθεση : www.dardanos.gr
Άννα Κ-Μ